Forum dyskusyjne Modlitewno - Ewangelizacyjnej Wspólnoty EMAUS

margharite

Właśnie dziś rano wróciłam z pielgrzymki i mam tyle wrażeń, że już połowy nie pamiętam:P Na początku myślałam: co ja tu robię? a jeśli już, to co robią tu ci, którzy idą już kolejny raz? Zaliczę to i tyle... Teraz widzę, że to zupełnie nie to. Może dla innych to jakiś wyczyn, ale dla pielgrzyma- konieczność corocznego wyjścia, aby nie zwariować w tym świecie z szatanem.
Przez te 16 dni żyliśmy jakby w innym świecie, daleko od zła, tuż przy Bogu. Jeśli tam było tak dobrze to jak będzie w niebie...:D Nie liczył się czas, który poświęcaliśmy na modlitwę (te piękne Godzinki...)- bo i co lepszego można robić? Nie mieliśmy przecież codziennych zmartwień.
Nauczyłam się chociaż trochę bardziej zachwycać Komunią, choć wciąż za mało, uświadomiłam sobie, jak kocham Maryję, do której tak rzadko się zwracam. Doświadczyłam wspaniałej opieki Pana- można było nie wydać ani złotówki, a niczego nie brakło! Trzeba było ufać, bo gdyby nie On, to nie wiem, kto dotarłby do celu, bo to było nieludzkie. Nie wszyscy dotarli:( Chociaż tak z perspektywy to wydaje mi się, że nie było trudno... Ale ilekroć pomyślałam: ale mam fajnie, inni cierpią, a ja nie! to dostawałam lekcję pokory. I widziałam poszanowanie cudzej słabości, z którym mam problemy.
Oprócz piękna, które nas zewsząd otaczało ( zapach maciejki...:)), czułam też, że chociażby wszyscy mnie zostawili, On nigdy mnie nie opuści, jest zawsze tam gdzie ja. Nawet wśród zupełnie obcych ludzi, daleko od 'domu':) (A i ludzi Pan daje wyjątkowych... I dużo dobrej zabawy!)
Chwała Panu na wieeeeeki!!!

Tatt

Ja wróciłam dziś... Mimo tego, że byłam w ekipie ewangelizacyjnej i raczej jeździłam mam wiele pięknych wrażeń i doświadczeń Smile

Wspaniały był dla mnie czas ciszy i górka przeprosin, i to, że na górkę dojechałam, a nie doszłam, bo byłam świadkiem pięknych zaręczyn moich znajomych Smile

Już samo to, że mogłam być i robić coś dla ludzi było dla mnie cudownym doświadczeniem Smile

Ja w ogóle zostałam na Jasnej Górze dzień dłużej. Gdy widziałam te tłumy pielgrzymów przybywających od samego rana (mój znajomy musiał wyjść o 4:00), to mi się łezki w oku zakręciły. Bo jednak tyle dni w ciągłym chodzie, a nawet biegu, to wielka męczarnia. przecież tyle osób już od tylu lat pielgrzymuje do Częstochowy. Niektórzy nie opuścili jeszcze żadnej pielgrzymki. Ludzie!! Kocham w Was Boga coraz mocniej!! Dozobaczenia dziś i jutro, i na kolejnych spotkaniach... I za rok oczywiście Very Happy

Wybierz się, wybierz się razem z nami na wspaniał pielgrzymkowy szlak Razz

zuzanka

Oj,no chyba za rok-dwa pójdę. Tyle miłych rzeczy się słyszy Wink

irenka88

Pielgrzymka... mmmm... na samo wspomnienia łezka w oku sie kręci a nogi same drępczą i wołają "iść, iść, iść!" Very Happy

A tak serio to to było moje pierwsze w pełni świadome spotkanie z Bogiem. Najpiękniejsze spotkanie w życiu... Smile

Nie zamieniłabym tamtego czasu na nic! A za rok powtórka, choć wspomnienia mych malowniczych pęcherzy wciąż trochę pieką Razz

Widget

Ja chciałem w tym roku wybrać się na pielgrzymke, ale niestety nie było mi to dane. Za to przyszłe wakacje postaram się tak rozplanować, żeby się udało, chyba że mi służba wojskowa akurat wtedy wskoczy.

irenka88

karher

ja też kiedyś byłam na pielgrzymce,
nie do Częstochowy,
i szłam trochę krócej całośc trwała 10 dni,
ale zdążyłam poczuć trochę pielgrzymkowej atmosfery.

Pamiętam że wtedy zapragnęłam iść jeszcze za rok, za dwa, za trzy.
Przeszkodziło mi chyba tylko to że wychodziliśmy z Warszawy
i dojechac do ekipy aż z Sopotu - było za daleko.
Kolejnego roku nie pojechałam.
Ale czas pielgrzymkowego szlaku zaliczam do udanych !!!!!

I mam baaaaaaaaaaaaaardzo sympatyczne przeżycia związane z rekolekcjami w drodze Very Happy